Hayat koşuşturmacası hiç bitmiyor, tersine her nesille daha da hızlanıyor. Bitmez bir yarış içinde kaybolup giderken, neyi neden yaptığımızı düşünmek için bile nefeslenemeden ömürler bitip gidiyor. Nedir hayatın anlamı?
Hayat büyük acılardan sonra mı anlam kazanır? Çünkü herşey yolunda giderken, bize lutfedilen birçok güzelliğin farkında bile olamıyoruz. Dönüm noktaları, köşe başları bu acılar mıdır? O zaman mı kıymetlenir sahip olunan? Acılar olmadan gelişilemez mi? Bir kelebeğin kozasından çıkarken çektiği zahmet gibi bir bedel midir acı cekmek, kanatlarımızın güçlenmesi ve özgür kalmamız için?
Çektiğiniz acıları, yasadığınız zorlukları sevin dostlar, bu acılar güzelliklere açılan bir kapı, mutluluğun tadını çıkarmanız ve şüketmeniz için yapılan bir hatırlatmadır.
Kalpten kalbe bir rica:
Temponu düşür
Hiç durup sokak aralarında olanlari seyrettin mi? Çocuklari seyredip, damda tıpırdayan yağmur damlasının şarkısını dinledin mi?
Neşeyle uçan kelebeğe dikkatle baktın mı? Kanatlarındaki muhteşem sanatla gözlerine bir ziyafet çektin mi?
Olduğun yerde dur ve nefeslen, içine çektiğin her nefesin farkına var, temiz hava ciğerlerini her doldurduğunda şükret.
Çok hızlı dansetme muzik birgün susacak.
Gün boyunca koşturup duruyorsun, hep ama hep mi acelen var?
Ne haber dediğin kişinin cevabını merak ettin mi ve o cevabı dinlemek icin vakit ayırdın mı?
Günü yatağına yattığında bitirebildin mi, yoksa hala kafanin icinde yapilacak binlerce şeyi mi taşıyorsun?
Yavaşlamalısın.
Hayat gercekten kısa, acele ederek gideceğin yere ulaştığında, alacagin keyfin yarısını çöpe atılmış bil.
Gün boyunca kaygılıysan, sabah aldığın hediye paketini açmadan attığını düşün.
Temponu düşür, hızlı koşman yolu kısaltmayacak. Merdivenin son basamağına kadar tırmanmayı başarmış olabilirsin. Umarım son basamakta yanlış yere tırmandığını farkedip üzülmezsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder